Vol. 5 No. 2 (2017): BUSINESS & MANAGEMENT STUDIES: AN INTERNATIONAL JOURNAL
Articles

ORGANIZATIONAL STRESS SOURCES AND SOLUTION PROPOSALS IN PUBLIC TRANSPORT

PDF (Türkçe)
  • Mehmet Zennur GÜRBÜZ,
  • Göknur Arzu AKYÜZ
Mehmet Zennur GÜRBÜZ
University of Turkish Aeronautical Association
Göknur Arzu AKYÜZ
University of Turkish Aeronautical Association
DOI: https://doi.org/10.15295/bmij.v5i2.122

Published 2017-09-16

How to Cite

GÜRBÜZ, M. Z., & AKYÜZ, G. A. (2017). ORGANIZATIONAL STRESS SOURCES AND SOLUTION PROPOSALS IN PUBLIC TRANSPORT. Business & Management Studies: An International Journal, 5(2), 382–404. https://doi.org/10.15295/bmij.v5i2.122

Abstract

Organizational stress is a concept which can have negative effects for both the workers and the organizations. The purpose of this study is to determine and classify the organizational stress sources that public transportation are exposed to, and to provide suggestions for managing these stress factors. A comprehensive literature survey is made in organizational stress factors and the following classes are identified: work structure, organizational structure, organizational policy, within-company relations and physical conditions. A questionnaire is developed forAnkara EGO General Directorate; applied to 2.137 drivers in Ankara in 2016 with a meaningful return of 1.554 data sets, representing 72% of the population and results are statistically analysed. Descriptive statistics, factor analysis and related validity and regional variance analyses are performed by SPSS (22.0) software. The study revealed that: drivers are exposed to mid-level stess; and most critical stress causes are “injustice and/or insufficiency of salaries”, “aggresive, violent behavior and verbal abuse of passengers towards drivers”, “fear of losing jobs or renewal of the contract”. A significant level of variation in stres levels are identified with respect to different regions of Ankara where drivers are assigned.  Suggestions are made in relation to different stres causes to lower the stress levels exposed.

PDF (Türkçe)

Downloads

Download data is not yet available.

References

  1. Akhtar, M.M.S. (2011). The Nature and Sources of Organizational Stress: Some Coping Strategies. Journal Elementary Education, 21(2), 1-14.
  2. Altunışık, R., Çoşkun, R., Yıldırım, E., Bayraktaroğlu, S. (2010). Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri (6.Baskı). Sakarya: Sakarya Kitapevi.
  3. Altuntaş, E. (2003). Stres Yönetimi, İstanbul: Alfa.
  4. Arpacıoğlu, G. (2005). Türkiye’de Zorbalık Bir Çalışma Biçimi. Deniz Yalım (Ed.), İnsan Kaynaklarına Yeni Eğilimler, İstanbul: Hayat.
  5. Arslan, M. (2010). Çalışma Yaşamında Stresin İş Tatmini Üzerindeki Etkisi ve Bir Araştırma. Marmara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
  6. Aslan, M. (1995). Öğretmenlerin Örgütsel Stres Kaynakları. İnönü Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Malatya.
  7. Aydın, İ. (2012). Örgütsel Stres Kaynakları ve Yönetimi: Yozgat Emniyet Müdürlüğü Bünyesinde Bir Uygulama. Bozok Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yozgat.
  8. Aydın, İ.P. (2008). İş Yaşamında Stres. Ankara: Pegem.
  9. Balcı, A. (2014). Çalışanlarda Stres Kaynakları, Stresle Başa Çıkma Yöntemleri ve Sağlık Sektörü. Beykent Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
  10. Bakırcı, B. (2012). Ortaöğretim Kurumlarında Çalışan Öğretmenleri Etkileyen Örgütsel Stres Kaynakları Nelerdir? (Edirne İli Örneği). Trakya Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Edirne.
  11. Baklacı, E. (2013). İş Stresi ve Tükenmişlik Arasındaki İlişki: Banka Çalışanları Üzerinde Bir Araştırma. Mustafa Kemal Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Hatay.
  12. Baltaş, Z. ve Baltaş A. (2008). Stres ve Başa Çıkma Yolları (24.Baskı). İstanbul: Remzi.
  13. Barutçugil, İ. (2002). Organizasyonlarda Duyguların Yönetimi. İstanbul: Kariyer.
  14. Bayram, S. (2006). Örgütsel Stres Faktörleri ve Rehber Öğretmenler Üzerinde Bir Uygulama. Kocaeli Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
  15. Bhatti, N. (2002). Causes of Stress in Organization, a Case Study of Sukkur, Canada, İnternational Journal of Business and Management, 5(11), 3-14.
  16. Budak, S. (2001). Psikoloji Sözlüğü. Ankara: Bilim ve Sanat.
  17. Cam, E. (2004). Çalışma Yaşamında Stres ve Kamu Kesiminde Kadın Çalışanlar. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 1303-5134, 1-10.
  18. Camkurt, M.Z. (2007). İşyeri Çalışma Sistemi ve İşyeri Fiziksel Faktörlerinin İş Kazaları Üzerindeki Etkisi. TÜHİS İş Hukuku ve İktisat Dergisi, 20(6)-21(1), Mayıs/Ağustos, 80-106.
  19. Can, H., (2011). Organizasyon ve Yönetim, Ankara: Siyasal.
  20. Durmuş, B., Çinko, M., Yurtkoru, S., (2016). Sosyal Bilimlerde SPSS’le Veri Analizi (6. Baskı). İstanbul: Beta.
  21. Ekinci, H. ve Ekici, S. (2003). Yöneticiler Üzerindeki Etkileri Açısından Stres Kaynakları ve Bir Uygulama. Uludağ Üniversitesi İ.İ.B.F. Dergisi, 22(2), 93-111.
  22. Erdal, M.B. (2009). İşletmelerde Stres Kaynakları, Sonuçları ve Yönetim Teknikleri ve Bir Uygulama. Celal Bayar Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü Manisa.
  23. Eren, E. (2015). Örgütsel Davranış ve Yönetim Psikolojisi (15.Baskı). İstanbul, Beta Basım Yayım.
  24. Eroğlu, F. (2000). Davranış Bilimler. İstanbul, Beta.
  25. Ertekin, Y. (1993). Stres ve Yönetimi. Ankara, TODAİE.
  26. Gamsız, Ş. (2013). Öğretmenlerde Stres Kaynakları, Öz Yeterlik, A Tipi Kişilik ve İş Doyumu. Karadeniz Teknik Üniversitesi, Eğitim Bilimler Enstitüsü, Trabzon.
  27. Genç, N. (2005). Yönetim ve Organizasyon, Çağdaş Sistemler ve Yaklaşımlar (2.Baskı). Ankara, Seçkin.
  28. Güçlü, N. (2001). Stres Yönetimi. Gazi Fakültesi Eğitim Fakültesi Dergisi 21(1), 91-109.
  29. Gümüştekin, G.E. ve Öztemiz, A.B. (2004). Örgütsel Stres Yönetimi ve Uçucu Personel Üzerinde Bir Uygulama. Erciyes Üniversitesi İ.İ.B.F Dergisi, 23, 61-85.
  30. Güney, G. (2015). Örgütsel Stres Kaynaklarının Çalışanlar Üzerine Etkileri ve Stres Yönetimi: Isparta Adliye Çalışanları Üzerine Bir Uygulama. Süleyman Demirel Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Isparta.
  31. Güney, S. (2006). Davranış Bilimleri (3.Baskı). Ankara: Nobel.
  32. Gürün, S. (2009). İşgören Stresinin, Motivasyon Üzerine Etkisi ve Bir Uygulama (Emniyet Teşkilatı). Beykent Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
  33. Karasar, N. (2015). Araştırmalarda Rapor Hazırlama (19.Baskı). Ankara: Nobel.
  34. Kaya, E. (2006). Örgütsel Stres Kaynakları ve Akademisyenler Üzerine Bir Araştırma Örneği. Sakarya Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sakarya.
  35. Leka, S., Griffiths, A. ve Cox, T. (2005). Work Organization&Stress, Systematıc Problem Approaches For Employers, Managers And Trade Unıon Representatıves, Protecting Workers’Health Series 3., New Delhi, Instıtute Of Work, Health &Organızatıons (WHO).
  36. Madenoğlu, C. (2010). Eğitim Örgütü Yöneticilerinin Örgütsel Stres Kaynakları ve Stresle Başa Çıkma Tarzlarının Benlik Saygısı Düzeyleriyle Olan İlişkisi. Anadolu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eskişehir.
  37. Merkan C. (2011). Genel Lise Anadolu Liselerinde Görevli Öğretmenlerin Stres Kaynaklarının Karşılaştırılmalı Analizi (Malatya İli Örneği), İnönü Üniversitesi, Eğitim Bilimler Enstitüsü, Malatya.
  38. Michie, S., (2002). Causes And Management of Stress at Work, Occup Enviran Med, 59, 67-72.
  39. Okutan, M. ve Tengilimoğlu, D. (2002). İş Ortamında Stres ve Stresle Başa Çıkma Yöntemleri: Bir Alan Uygulaması. Gazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, sayı:3, 15-42.
  40. Özalp, Y.B. (2014). Öğretim Elemanlarında İş Stresine Neden Olan Örgütsel Etmenler ve Öğretim Elemanlarının Örgütsel Stresle Baş Etme Stratejileri (Trakya Üniversitesi Örneği). Osmangazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir.
  41. Palmer, M.J. ve Hyman, B., (1993), Yönetimde Kadınlar, (çev: kurul), İstanbul, Rota.
  42. Poyraz, E. (2009). İlköğretim ve Ortaöğretim Okulu Öğretmenlerin Örgütsel Stres Kaynakları ve Stresle Başa Çıkma Yolları. Yeditepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
  43. Rawshan, A. (1998). Stres Yönetimi (Ş. Cüceloğlu, Çev.). İstanbul: Sistem.
  44. Reisman A. (1992). Management Science Knowledge: It’s Creation, Generalization and Consolidation.; Westport CT: Quorum Books.
  45. Sabuncuoğlu, Z. (1987). Çalışma Psikolojisi. Bursa: Uludağ Üniversitesi.
  46. Sabuncuoğlu, Z. ve Tüzün, M. (2001) Örgütsel Psikoloji. Bursa: Ezgi.
  47. Sandıkçı, E. (2010). Stresin Tükenmişlik Boyutları Üzerindeki Etkisi: Diyarbakır’da Öğretmenler Üzerinde Bir Araştırma. Erciyes Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kayseri.
  48. Saygılı, S. (1996). Strese Son. İstanbul: Elit.
  49. Seyhan, N. (2007). Halk-Polis Karşılaşmasında Stres Faktörü Stad Örneği Uygulaması, Sakarya Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sakarya.
  50. Silah, M. (2005). Endüstride Çalışma Psikolojisi (2.Baskı.). Ankara: Seçkin.
  51. Soysal, A. (2009). İş Yaşamında Stres. Çimento İşveren Dergisi, 23(3), 17-40.
  52. Stora, J.B. (1994). Stres (2.Baskı.). (K. Ayşen, Çev,) İstanbul: İletişim.
  54. Şimşek, M.Ş., Akgemci, T. ve Çelik, A. (2008). Davranış Bilimleri Giriş ve Örgütlerde Davranış (6.Baskı.). Ankara: Gazi.
  55. Turna, H. (2014). Öğretmenlerin Stres Kaynakları ve Stresle Başetme Yolları (Edirne İli-Keşan İlçesi Örneği). Okan Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü İstanbul.
  56. Tutar, H. (2016). Kriz ve Stres Yönetimi. Ankara: Seçkin.
  57. Yavuz, C. (2013). Sağlık Çalışanlarında İş Stresi: Çivril Devlet Hastanesi Örneği. Beykent Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
  58. Yılmaz, A. ve Ekici, S. (2006). Örgütsel Yaşamda Kamu Çalışanlarının Örgütsel Stres Kaynakları Üzerine Bir Araştırma, Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 11(1), 31-5