Vol. 11 No. 1 (2023): Business & Management Studies: An International Journal
Articles

Individual innovation level analysis: Samsun 19 Mayıs Police Vocational School case

PDF (Türkçe)
  • Hakan ŞEN,
  • Ali KAHRAMANOĞLU
Hakan ŞEN
Ondokuz Mayıs University, Samsun, Turkiye
Ali KAHRAMANOĞLU
Ass. Prof.
DOI: https://doi.org/10.15295/bmij.v11i1.2196

Published 2023-03-25

Keywords

  • Yenilikçilik, Bireysel Yenilikçilik, Araştırma-Geliştirme, Mesleki Profesyonellik
  • Innovation, Individual Innovation, Research and Development, Vocational Professionalism

How to Cite

ŞEN, H., & KAHRAMANOĞLU, A. (2023). Individual innovation level analysis: Samsun 19 Mayıs Police Vocational School case. Business & Management Studies: An International Journal, 11(1), 320–341. https://doi.org/10.15295/bmij.v11i1.2196

Copyright (c) 2023 Hakan ŞEN- Ali KAHRAMANOĞLU

Creative Commons License

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.

Abstract

Innovativeness is explained by the concept of 'individual innovativeness', the attitudes taken towards innovations or the personal evaluation of these approaches while absorbing the innovation. Individuals' perspectives on innovation are essential in providing a healthy and balanced adaptation process to the changes in their social and cultural values ​​and the environments in which they carry out their global life activities. Individual innovation; is expressed as absorbing an innovation, developing it or putting it into operation in harmony. This study aimed to contribute to the formation of professional characters of Samsun 19 Mayıs Police Vocational High School students in line with their innovative, open to development, personal skills and abilities. It is aimed to develop fast and practical decision-making and problem-solving skills in determining the causes of the problems that students will encounter in their profession during the preparation process for their professional activities. In addition, to reduce professional and personal mistakes to the minimum level, to increase the prestige of the police profession, and to lay the groundwork for the innovative and investigative aspects to be formed at a more efficient and advanced level, the evaluation of individual innovativeness levels before the profession was made. In the study, although 416 students constitute the main mass, it was calculated that the sample number would be at least 200 students in the 95% confidence interval. Three hundred seventy-five students participated in the study with the random sampling method, and 41 students did not want to participate due to various excuses. The information obtained from the individual innovativeness scale questionnaire and personal information form, a qualitative research method, was used in the research process. The data were analysed using a statistical package program. In the study, in terms of individual innovativeness, the age of the students, the education level of the family (mother and father), the income status of the family, whether there is a civil servant in the family, whether there is an entrepreneur in the family, the type of high school graduated, whether the students receive entrepreneurship education, whether they participate in vocational innovation training or not were investigated. When the findings were analysed statistically, it was determined that the Individual Innovation Levels of the students were at the 'Questioning' level.

PDF (Türkçe)

Downloads

Download data is not yet available.

References

  1. Acaroğlu, R. (2014). Revize Edilen Hemşirelerin Mesleki Değerleri Ölçeği Türkçe Formunun Güvenirlik ve Geçerliği. F.N. Hem. Derg, 22(1):8-16.
  2. Ahmad, N. and Seymour, R. G. (2022). ‘Definitions Supporting Frameworks for Data Collection’, OECD İstatistiks Working Papers 2008/01 https://www.oecdilibrary. org/docserver/243164686763.pdf?expires=1566074968&id=id&accname=guest&checksum=1434955E0C88ABC2162F9DF3F0FFA493. 25.02.2022.
  3. Altın, A. (2013). ‘Kamu hizmeti anlayışında değişim’. Anemon Muş Alparslan Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 1 (2). 101-118.
  4. Ay, F.A. (2008). Temel Hemşirelik. Kavramlar, İlkeler, Uygulamalar (Editör). İstanbul, Medikal Yayıncılık Ltd. Şti., 47-55.
  5. Bahçeci, B. (2019). Özel eğitim alanında çalışan öğretmenlerin yardımcı teknolojilere yönelik tutumlarının ve bireysel yenilikçilik düzeylerinin incelenmesi (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Konya Necmettin Erbakan Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Konya.
  6. Barker, A. (2001). Yenilikçiliğin Simyası, Mes Yayınları, Çev. Ahmet Kardam, İstanbul.
  7. Barutçugil, İ. (2009). Ar-Ge Yönetimi, Birinci Basım, İstanbul: Kariyer Yayıncılık.
  8. Beal, G. M. and Bohlen, J. M. (1956). The diffusion process. Farm Foundation, Increasing Understanding of Public Problems and Policies, 111- 121. http://purl.umn.edu/17351, Erişim Tarihi: 01/03/2022.
  9. Bitkin, A. (2012). Öğretmen adaylarının bireysel yenilikçilik düzeyleri ile bilgi edinme becerileri arasındaki ilişki (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Harran Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Diyarbakır.
  10. Büyüköztürk, Ş. (2017). Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabı, Pegem Akademi, Ankara, 2017.
  11. Chuang, H.J., H. Fan, Chang P.F., Albanese, D., Wu J.J. and Yu, M.J. (2016). Multilevel influences of transactive memory systems on individual innovative behavior and team innovation(Bireysel yenilikçi davranış ve ekip yeniliği üzerinde transaktif bellek sistemlerinin çok dıüzeyli etkileri). Thinking Skills and Creativity, Volume 19, March 2016, Pages 49-59.
  12. Çetin, D. (2017). Okul yöneticilerinin teknostres algıları ile bireysel yenilikçilik özellikleri arasındaki ilişkinin incelenmesi (Edirne ili örneği) (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Trakya Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Edirne.
  13. Demir, A, Karataş, İ.H. ve Metin, K.G. (2021). Ortaokul Öğretmenlerinin Girişimcilik Ve Yenilikçilik Düzeyleri: Betimsel Bir Araştırma. Medeniyet Eğitim Araştırmaları Dergisi. Araştırma makalesi. Cilt:5, Sayı:2, 2021, s.76-98.
  14. Demirel, Y. ve Kubba, Z. I. (2014). “Örgütsel öğrenmenin yenilikçilik üzerine etkisi: Otomotiv sektöründe bir araştırma”. Bilgi Ekonomisi ve Yönetimi Dergisi, 9(2), 137- 151.
  15. Demirel, Y. ve Seçkin, Z. (2008). Bilgi ve bilgi paylaşımının yenilikçilik üzerine etkileri Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi,17(1), 189-202.
  16. Duran, H. (2016). Devletin Girişimcilik Desteklerinin Türkiye Girişimcilik Ekosistemi Üzerine Etkisi, Yayımlanmış yüksek lisans tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
  17. Elçi, Ş. (2006). Inovasyon kalkınmanın ve rekabetin anahtarı. Ankara: Nova Basın Yayın Dağıtım.
  18. Erdoğan, Y., Bayram, S. ve Deniz, L. (2007). ‘Web tabanlı öğretim tutum ölçeği: Açıklayıcı ve doğrulayıcı faktör analizi çalışması’. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 4(2): 1- 14.
  19. Gerber, M. E. (2002). Girişimcilik Tutkusu. Çev: Tayfur Keskin, Sistem Yayıncılık.
  20. Goldsmith, R. E. and Foxall, G. R. (2003). The Measurement Of İnnovativeness. The İnternational Handbook On İnnovation, 321-330.
  21. Gök, B. ve Erdoğan, T. (2011). Sınıf öğretmeni adaylarının yaratıcı düşünme düzeyleri ve eleştirel düşünme eğilimlerinin incelenmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 44(2), 29-51.
  22. Gökbulut, B. (2021). Öğretmenlerin Bireysel Yenilikçilik Düzeyleri Karaelmas Eğitim Bilimleri Dergisi / Karaelmas Journal of Educational Sciences 9 204-214.
  23. Gökçora, İ.H. (2005). Toplumsal yaşamımızda ve Türk bilim Dünyasında Profesyonel ve Profesyonellik kavramlarına değin. Bilgi Dünyası Dergisi. 6(2): 237-250.
  24. Güngör, N. B. (2019). Beden eğitimi ve spor öğretmenlerinin bireysel yenilikçilikdüzeyinin öğretmen profesyonelizmine olan etkisinde bilişsel esnekliğin aracılık rolü (Yayınlanmamış Doktora Tezi), Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
  25. Gürbüz, S. ve Şahin, F. (2014). Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri Felsefeyöntem- Analiz, Ankara: Seçkin Yayınları.
  26. Hair, J., Black, W., Babın, B. and Anderson, R. (2010). Multivariate data analysis. NJ: Pearson Education.
  27. İbrahim Abdelrahman Ali, E. (2022). Dönüşümcü Liderliğin Bireysel Yenilikçilik Üzerine Etkisinde Örgütsel Öğrenme İkliminin Aracılık Rolü Üzerine Bir Araştırma, Ondokuz Mayıs Üniversitesi Lisansüstü Eğitim Enstitüsü İşletme Ana Bilim Dalı, Samsun, Yayımlanmış Yüksek Lisans Tezi.
  28. İlhan, Fındıkoğlu, D. (2019). Öğretmen adaylarının bireysel yenilikçilik profilleri, öğretme-öğrenme anlayışları ve yapılandırmacı öğrenme ortamlarını değerlendirmeleri arasındaki ilişki (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Yıldız Teknik Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
  29. Jiang, D. and Wang, X.R. (2015). Comparative analysis of Chinese R&D structure effect on productivity Nankai Econ. Stud., 2 pp. 59-73.
  30. Kartal, F. (2018). Sosyal bilgiler öğretmen adaylarının bireysel yenilikçilik düzeyleri ile eğitimde teknoloji kullanımına yönelik tutumları arasındaki ilişkilerin 152 değerlendirilmesi (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Kütahya Dumlupınar Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Kütahya.
  31. Kaya, H., Işık B., Şenyuva, E. ve Kaya, N. (2012). Hemşirelik öğrencilerinin bireysel ve profesyonel değerleri. Anadolu Hemşirelik ve Sağlık Bilimleri Dergisi,15(1):18-26. Yüksek lisans tezi.
  32. Kaya, S. (2017). Biyoloji öğretmenlerinin bireysel yenilikçilik düzeylerinin incelenmesi (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Dicle Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Diyarbakır.
  33. Kılıçer, K. (2011). Bilgisayar ve öğretim teknolojileri eğitimi öğretmen adaylarının bireysel yenilikçilik profilleri. Yayınlanmış Doktora Tezi. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
  34. Kline, R. B. (2011). Principles and Practice of Structural Equation Modelling (Cilt 3). New York: Guilford Press.
  35. Korucu, A. T. ve Olpak, Y. Z.. (2015). ‘Öğretmen Adaylarının Bireysel Yenilikçilik Özelliklerinin Farklı Değişkenler Açısından İncelenmesi’. Eğitim Teknolojisi Kuram ve Uygulama Dergisi, C. 5, S. 1: 109-127.
  36. Merriam-Webster. (2021). https://www.merriam-webster.com/ 18.03.2022.
  37. Mülhim, Z. (2019). Beden eğitimi ve spor yüksekokulu öğrencilerinin girişimcilik özellikleri ve bireysel yenilikçilik düzeylerinin incelenmesi Bartın Üniversitesi örneği. Bartın Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Beden Eğitimi Ve Spor Öğretimi Ana Bilim Dalı Beden Eğitimi Ve Spor Eğitimi Bilim Dalı. Bartın. Yayımlanmış yüksek lisans tezi.
  38. Nunnally, J. (1978). Psychometric Theory(Vol. 2). New York: McGraw-Hill.
  39. OECD. (2005). Özel Sektörü Geliştirme Merkezi İstanbul ve İMKB, ‘Türkiye’deki Dinamik Küçük ve Orta Ölçekli İşletmelerin Geliştirilmesine ve Finansmanına Yönelik Çerçeve’, 2005. https://www.oecd.org/turkey/38369169.pdf. 25.11.2022.
  40. Ozan, Ö. (2009). İşletmelerde yenilik yapma ve yönetme. Sakarya Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sakarya: Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
  41. Özer, D. (2022). Okul Öncesi Öğretmenlerinin Bireysel Yenilikçilik Düzeylerinin Bazı Demografik Değişkenler Açısından İncelenmesi, Pamukkale Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Temel Eğitim Anabilim Dalı Okul Öncesi Eğitimi Bilim Dalı. Denizli. Tezsiz Yüksek Lisans Projesi.
  42. Özgür, H. (2013). Bilişim teknolojileri öğretmen adaylarının eleştirel düşünme eğilimleri ile bireysel yenilikçilik özellikleri arasındaki ilişkinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 9 (2), 409- 420.
  43. Patır, S. (2009). Faktör Analizi İle Öğretim Üyesi Değerleme Çalışması. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 23(4), 69-86.
  44. Polis Yüksek Öğretim Kanunu, (2022). https://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/1.5.4652.pdf. (22.03.2022).
  45. Presscott M. B. ve Slyke C. Van (1997). Understanding the Internet as an Innovation. Industrial Management Data Systems. 97, 119-124.
  46. Rogers, E. M. (1995). Diffusion of innovations (Third Edition). New York: Free Press.
  47. Sarıoğlu Kemer, A. ve Altuntaş, S., (2017). Bireysel Yenilikçilik Ölçeği’nin Hemşireliğe Uyarlanması: Türkçe Geçerlik – Güvenirlik Çalışması. Hemşirelikte Eğitim Ve Araştırma Dergisi 2017;14 (1): 52-61.
  48. Schot, S. (2018). Three frames for innovation policy: R&D, systems of innovation and transformative change, ScienceDirect Volume 47, Issue 9, November 2018, 1554-1567.
  49. Şahin, M. (2016). Bölgesel Girişimcilik Ekosistemi, Yayımlanmış yüksek lisans tezi, Namık Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Tekirdağ.
  50. Tabachnick, B. G. and Fidell, L. S., (2013). Using Multivariate Statistics. 6. baskı, Pearson, Boston, 983s.
  51. TDK. (2022). Türk Dil Kurumu. https://sozluk.gov.tr/ (20.11.2022).
  52. Tırpan, M.(2016). Beden Eğitimi Ve Spor Yüksekokulu Öğrencilerinin Bireysel Yenilikçilik Ve Genel Özyeterlilikleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Ege Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Spor Yönetimi Bilimleri Anabilim Dalı Programı. İzmir. Yayımlanmış Yüksek Lisans Tezi.
  53. Tidd J., Bessant J. ve Pavitt K. (1997). Managing Innovation: Integrating Technological, Market and Organizational Change. Chichester: John Wiley & Sons Ltd.
  54. Tüysüz, F. G. (2017). Resmi ortaokul görev yapan öğretmenlerin bireysel yenilikçilik düzeyleri ile örgütsel yaratıcılık algı düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesi (manisa ili salihli ilçesi örneği) (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Bahçeşehir Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
  55. TÜBİTAK. (2006). Oslo Kılavuzu. Ankara: TÜBİTAK.
  56. Wang, B.T. and Han, D. (2017). Çin'de yerli Ar-Ge ve yabancı yayılmanın enerji yoğunluğu üzerindeki etkileri J. Yenile. Sürdürmek. Enerji, 9, (2017), Madde 035901.
  57. Yeşil, S. ve Sözbilir, F. (2013). An Empirical Investigation into the Impact of Personality on Individual Innovation Behaviour in the Workplace Procedia - Social and Behavioral Sciences. Volume 81, 28 Haziran 2013, Ss. 540-551.
  58. Yuan, F. and Woodman, R. W. (2010). Innovative Behavior in The Workplace: The Role of Performance and Image Outcome Expectations. Academy of Management Journal, 3(2):323-342.
  59. Zivadinovic, K. (2004). ‘Utvrđivanje osnovnih karakteristika proizvoda primjenom faktorske analize [Defining the basic product attributes using the factor analysis]’. Ekonomski Pregled, 952-966.