Cilt 8 Sayı 4 (2020): Business & Management Studies: An International Journal
Makaleler

POTANSİYEL YEŞİL YAKALILARIN YEŞİL FARKINDALIKLARINA YÖNELİK BİR ARAŞTIRMA

PDF
  • Barış AKSU,
  • Benan YÜCEBALKAN
Barış AKSU
Öğr. Gör. Dr., Kocaeli Üniversitesi
Benan YÜCEBALKAN
Dr. Öğr. Üyesi, Kocaeli Üniversitesi

Yayınlanmış 10.12.2020

Anahtar Kelimeler

  • Green collars,
  • Green jobs,
  • Green awareness,
  • Sustainability
  • Yeşil Yakalılar,
  • Yeşil İşler,
  • Yeşil Farkındalık,
  • Sürdürülebilirlik

Nasıl Atıf Yapılır

POTANSİYEL YEŞİL YAKALILARIN YEŞİL FARKINDALIKLARINA YÖNELİK BİR ARAŞTIRMA. (2020). Business & Management Studies: An International Journal, 8(4), 857-874. https://doi.org/10.15295/bmij.v8i4.1602

Telif Hakkı (c) 2020 Business & Management Studies: An International Journal

Creative Commons License

Bu çalışma Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License ile lisanslanmıştır.

Nasıl Atıf Yapılır

POTANSİYEL YEŞİL YAKALILARIN YEŞİL FARKINDALIKLARINA YÖNELİK BİR ARAŞTIRMA. (2020). Business & Management Studies: An International Journal, 8(4), 857-874. https://doi.org/10.15295/bmij.v8i4.1602

Öz

Sanayi toplumu ve sonrasında mavi yakalı ve beyaz yakalı meslekler ağırlıkta iken, günümüzde bu mesleklerin yanında yeşil yakalı olarak adlandırılan meslekler istihdamda önem kazanmaktadır. Yeşil işler ya da yeşil yakalı meslekler, “Gelecekte dünya ekosistemine zararlı olabilecek faaliyetlerden kaçınarak, çevre kalitesini koruyan ve yükselten işler” olarak tanımlanmaktadır. Yeşil işler aynı zamanda, “İşgücüne verimli çalışma ortamları sunan, haklarına duyarlı, kararlara katılım ile yeterli gelir olanakları sağlayan, sosyal koruma sağlayan işler”dir. Yeşil yakalı çalışanlar endüstrinin tüm sektörlerinde hizmet vermektedir. Bu bağlamda gerçekleştirilen çalışmanın amacı, üniversite öğrencilerinden oluşan gelecekteki potansiyel yeşil yakalı çalışanların ve liderlerin çevresel duyarlılık ve farkındalık düzeylerinin tespiti olarak belirlenmiştir. Çalışmanın sonunda katılımcıların genel çevre bilinç oranı ortalaması %65,3±%11,7 olarak elde edilmiştir. Bununla birlikte, “yeşil kampus (%23,8)”, “karbon ayak izi (%19,9)” ve “gri sular (%17,2)” konuları hakkında katılımcıların çok az farkındalığa sahip olduğu bulgusuna ulaşılmıştır.

PDF

Referanslar

  1. Acungil, Y., (2020). Üniversite Öğrencilerinin Çevresel Tutum ve Davranış Düzeylerini Belirlemeye Yönelik Bir Çalışma: Tokat Gaziosmanpaşa Üniversitesi Örneği. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 75 (3), 997-1032.
  2. Altıparmak, S. (2012). Üniversite Öğrencilerinin Çevreye Yönelik Tutumları. Uluslararası Hakemli Akademik Sağlık ve Tıp Bilimleri Dergisi, 2 (2), 94-106.
  3. Arslan, K. & Kızıldağ, H.A. (2018). Üniversite Öğrencilerinin Çevre Duyarlılıklarının Çeşitli Değişkenler Açısından İncelenmesi: Buca Eğitim Fakültesi Örneği. ASOS Journal, Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 6 (84), 175-192.
  4. Aydın, A. & Toygar, A. (2018). Üniversite Öğrencilerinin Çevre Sorunlarına Yönelik Tutumları: Bandırma Onyedi Eylül Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Örneği. Uluslararası Bandırma ve Çevresi Sempozyumu (UBS’18) Tam Metin Bildiriler Kitabı II, 2-19.
  5. Başol, O. (2013). Yeşil İşler Sürdürülebilir Girişimlerde İnsan Onuruna Yakışır İşler ve Düşük Karbon Ekonomisi. KESAM Kırklareli Üniversitesi Ekonomik ve Sosyal Araştırmalar Merkezi. Erişim: https://www.researchgate.net/publication/305456798_YESIL_ISLER_SURDURULEBILIR_GIRISIMLERDE_INSAN_ONURUNA_YAKISIR_ISLER_VE_DUSUK_KARBON_EKONOMISI, (Erişim Tarihi: 01.03.2020).
  6. Cohen, E., Taylor, S. & Muller-Camen, M. HRM’s Role in Corporate Social and Environmental Sustainability. SHRM Foundation’s Effective Practice Guidelines Series.
  7. Connection Research (cr), (2009). Who are the Green Collar Workers? A Definition and Taxonomy. Erişim: www.connectionresearch.com.au.
  8. Fisk, P. (2010). Sürdürülebilir Büyüme: İnsanlar, Gezegen, Kâr. İstanbul: Mediacat Yayıncılık.
  9. Garg, B. (2014). Human Resource-Driving Force of Sustainable Business Practices. International Journal of Innovative Research & Development, 3 (7), 378-382.
  10. Gregson, J.A. (2010). A Conceptual Framework for Green Career and Technical Education: Sustainability and the Development of a Green-Collar Workforce. Journal of Technical Education and Training (JTET), 2 (1), 113-126.
  11. Gültekin, M.C. (2017). Üniversite Öğrencilerinin Çevresel Duyarlılıklarına Dair Bir İnceleme: Mardin Artuklu Üniversitesi Örneği. Selçuk Üniversitesi Sosyal ve Teknik Araştırmalar Dergisi, 14, 172-185.
  12. Harvey, D. M., Bosco, S. M. & Emanuele, G. (2010). The impact of ‘‘green-collar workers’’ on organizations. Management Research Review, 33 (5), 499-511.
  13. ILO (2013). Sustainable Development, Decent Work and Green Jobs. International Labour Conference, 102nd session, Report V, Genova. Erişim: http://www.ilo.org/wcmsp5/groups/public/---ed_norm/---relconf/documents/meetingdocument/wcms_207370.pdf.
  14. Kanbak, A. (2015). Üniversite Öğrencilerinin Çevresel Tutum ve Davranışları: Farklı Değişkenler Açısından Kocaeli Üniversitesi Örneği. Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, KOSBED, 77-90.
  15. kigem.com (2020). İnsan kaynaklarında yeşil yakalılar dönemi. Erişim: https://www.kigem.com/insan-kaynaklarinda-yesil-yakalilar-donemi.html (Erişim Tarihi: 23.02.2020).
  16. Mc Clure, L. A., Le Blanc, W. G., Fernandez, C. A., Fleming, L. E., Lee, D. J., Moore, K. J. & Caban-Martinez, A. J. (2017). Green Collar Workers: An Emerging Workforce in the Environmental Sector. JOEM, 59 (5), 440-445.
  17. Oğuz, D., Çakcı, I. & Kavas, S. (2011). Yüksek öğretimde öğrencilerin çevre bilinci. SDÜ Orman Fakültesi Dergisi, 12, 34-39.
  18. Ones, D. S. & Dilchert, S. (2012). Environmental Sustainability at Work: A Call to Action. Industrial and Organizational Psychology, 5, 447–469.
  19. Saygılı, M., Özdemir, A., Tanyeri, A.E. & Erden, C. (2016). Çevre Bilinci ve Çevre Dostu Ürün Bilincine İlişkin Tutumların İncelenmesi Üzerine Bir Araştırma: Adıyaman Üniversitesi Örneği. ISEM 2016, 3rd International Symposium on Environment and Morality, 4-6 November 2016, Alanya, Türkiye Tam Metin Bildiriler Kitabı, 1089-1098.
  20. Sungur, Z. (2011). Türkiye’de Yeşil Yakalı Mesleklerin Gelişiminde Güncel Eğilimler. International Conference on Eurasian Economies 2011, Session 2C: Çalışma Ekonomisi, 154-159.
  21. Şengül, Ü., Eslemian, S. & Eren, M. (2013). Türkiye’de İstatistikî Bölge Birimleri Sınıflamasına Göre Düzey 2 Bölgelerinin Ekonomik Etkinliklerinin VZA Yöntemi ile Belirlenmesi ve Tobit Model Uygulaması. Yönetim Bilimleri Dergisi, 11(21), 75-99.
  22. Şenyurt, A., Bayık Temel, A. & Özkahraman, Ş. (2011). Üniversite Öğrencilerinin Çevresel Konulara Duyarlılıklarının İncelenmesi. S.D.Ü. Sağlık Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 2 (1), 8-15.
  23. UNEP/ILO/IOE/ITUC (2008). Green Jobs: Towards Decent Work in a Sustainable Low-Carbon World. Erişim: http://www.unep.org/labour_environment/PDFs/Greenjobs/UNEP-Green-Jobs-Report.pdf.

Benzer Makaleler

Bu makale için ayrıca gelişmiş bir benzerlik araması başlat yapabilirsiniz.