Cilt 8 Sayı 4 (2020): Business & Management Studies: An International Journal
Makaleler

İNOVASYONUN EKONOMİK BÜYÜMEYİ ETKİLEMESİNE YÖNELİK BİR YAPISAL EŞİTLİK MODELİ UYGULAMASI: G20 GRUBU ÜLKELERİ ÖRNEĞİ

PDF
  • Furkan Fahri ALTINTAŞ
Furkan Fahri ALTINTAŞ
Dr., Jandarma Genel Komutanlığı
DOI: https://doi.org/10.15295/bmij.v8i4.1582

Yayınlanmış 2020-12-10

Anahtar Kelimeler

  • Keywords: Innovation, Global Innovation Index, Economic Growth, Influence
  • İnovasyon,
  • Küresel İnovasyon Endeksi,
  • Ekonomik Büyüme,
  • Etkileme

Nasıl Atıf Yapılır

ALTINTAŞ, F. F. (2020). İNOVASYONUN EKONOMİK BÜYÜMEYİ ETKİLEMESİNE YÖNELİK BİR YAPISAL EŞİTLİK MODELİ UYGULAMASI: G20 GRUBU ÜLKELERİ ÖRNEĞİ. Business & Management Studies: An International Journal, 8(4), 723–763. https://doi.org/10.15295/bmij.v8i4.1582

Telif Hakkı (c) 2020 Business & Management Studies: An International Journal

Creative Commons License

Bu çalışma Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License ile lisanslanmıştır.

Özet

Litaratürde ve nicel araştırmalarda belirtildiği gibi inovasyon ekonomik büyümeyi sağlayan en önemli etkenlerdendir. Bu kapsamda çalışmanın amacı, 2008-2019 yıl aralığındaki G20 grubu ülkelerinin küresel inovasyon endeksi ve ekonomik büyüme göstergelerine ait veriler üzerinden inovasyonun ekonomik büyümeye olan etki değerini, söz konusu etkilemede en hassas inovasyon göstergesini ve göstergelerin önemlilik değerlerini yapısal eşitlik modellemesi ile tespit etmektir. Araştırmada ilk olarak inovasyonun ekonomik büyümeyi etkileme modelinin doğrulayıcı faktör analizi ile yapısal olarak geçerliliği sağlanmıştır. Devamında bulgulara göre, inovasyonun ekonomik büyümeyi anlamlı, pozitif yönlü ve yüksek seviyede etkilediği belirlenmiştir. Ayrıca iş gelişmişliği inovasyon göstergesinin ekonomik büyümeyi etkilemedeki en hassas gösterge olduğu saptanmıştır. Bunun yanında kurumlar ile beşeri sermaye ve araştırma inovasyon göstergelerinin inovasyon boyutunun ekonomik büyümeyi etkilemesindeki etkisel yapıya en fazla katkı sağlayan göstergeler olduğu sonucuna ulaşılmıştır.

PDF

İndirmeler

İndirme verileri henüz mevcut değil.

Referanslar

  1. Acaravcı Kekilli, S., Ural, T. ve Karaömer, Y. (2018). Hisse senedi getirisi ve sermaye yapısı ilişkisine etki eden faktörlerin yapısal eşitlik modelleme ile analizi. İşletme ve İktisat Çalışmaları Dergisi, 6(4), 26-38.
  2. Aghion, P. ve Howitt, P. (1992). A model of growht through creative destruction. Econometrica, 60(2), 323-351.
  3. Akça, H. S. (2018). Ekonomik büyüme ve inovasyon ilişkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, KTO Karatay Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
  4. Aktuğ, S. (2010). Kavramsal açıdan ekonomik büyüme, ekonomik kalkınma ve bölüşüm ilişkileri. (Eylül 2020 tarihinde www.sosyalpolitikainfo.files.wordpress.com adresinden alındı).
  5. Alataş, S. (2014). Ekonomik kalkınmayı belirleyen faktörler: Ampirik bir analiz, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Adnan Menderes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Aydın.
  6. Aras, G., Tezcan, N., Kutlu Furtuna, Ö. ve Aybars, A. (2014). Firmaların Ar-Ge ve inovasyon performansının stratejik analizi. İstanbul: İstanbul Ticaret Odası Özkaracan Matbaacılık.
  7. Ay Türkmen, M., ve Aynaoğlu, Y. (2017). Küresel rekabet endeksi göstergelerin küresel inovasyon üzerine etkisi. Business & Management Studies: An International Journal, 5(4), 257-282.
  8. Aydoğdu, A. (2013). Örgüt kültürünün inovasyon yapısına etkisi ve bir araştırma, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstütüsü, İstanbul.
  9. Ballı, E. (2017). Teknoloji, inovasyon ve ekonomik büyüme ilişkisi: Üst ve üst orta gelir gruplarındaki ülkeler üzerine bir inceleme. Ekonomi Bilimleri Dergisi, 9(2), 15-28.
  10. Ballı, E. ve Güreşçi, G. (2017). İnovasyon ve ekonomik büyüme: Üst ve üst-orta gelirli ülkeler örneği. Yönetim ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi, Özel Sayı 1, 99-112.
  11. Barro, H. J. (1990). Goverment spending in the simple model of endogenous growht. The Journal of Political Economy, 98(5), 103-125.
  12. Başer, F. ve Gökten, S. (2019). Paths of economic development: A global evidence for the mediating role of human capital. The Journal of International Trade & Economic Development, 28(8), 996-1018.
  13. Bilir, B. Ö. ve Gökdemir, T. (2018). Kalkınma göstergeleri çerçevesinde yaşam beklentisinin yapısal eşitlik modeli ile incelenmesi. Anemon Muş Alparslan Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Özel Sayı, 163-167.
  14. Bozan, T. (2019). İnovasyon ve ekonomik büyüme ilişkisi: G7 ülkeleri üzerine ekonometrik bir analiz, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Hasan Kalyoncu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
  15. Brouwer, M. T. (2000). Entrepreneurship and uncertaintly: Innovation and competition among the many. Small Business Economics, 15(2), 149-160.
  16. Burmaoğlu, S. (2012). Ulusal inovasyon göstergeleri ile ulusal lojistik perofrmansı arasındaki ilişki: AB ülkeleri üzerine bir araştırma. Ege Akademik Bakış, 12(2), 193-208.
  17. Büyükyılmaz, O. ve Fidan, Y. (2017). Algılanan örgütsel desteğin örgütsel vatandaşlık davranışı üzerindeki etkisinde örgütsel güvenin aracılık rolü. Business & Management Studias: An International Journal, 5(3), 500-524.
  18. Cainelli, G., Evangelista, R. ve Savona, M. (2004). The impact of innovation on economic performance in services. The Service Industries Journal, 24(1), 116-130.
  19. Cameron, G. (1996). Innovation and economic growth. London: Centre for Economic Performance London School of Economics and Political Science.
  20. Capello, R. ve Lenzi, C. (2012). Knowledge, innovation and economic growth: Spatial heterogeneity in Europe.
  21. Cesaratto, S. (1999). Savings and economic growth in neoclassical theory. Cambridge Journal of Economics, 23, 771–793.
  22. Cornell University, INSEAD ve WIPO. (2019). Global Inovation Index Report (2019).
  23. Çimen, A. ve Sağlam, Y. (2019). Ar-Ge harcamalarının sektörel performansının karşılaştırılması: İnovasyona dayalı ekonomik büyüme analizi. Journal of Yasar University, Special Issue, 58-68.
  24. Dal, M. M. ve Yıldız, B. (2016). BRICS-TM ülkelerinde AR-GE ve inovasyonun ekonomik büyüme üzerine etkisi: Ekonometrik bir analiz. Akdeniz Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 33, 220-236.
  25. Didero, M., Gareis, K., Marques, P. ve Ratzke, M. (2008). İnovasyon kültürünün hizmet inovasyonu performansına etkisi: Bitlis ili hizmet sektöründe bir araştırma. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 32(2), 351-366.
  26. Drucker, P. F. (2002). The discipline of innovation, Harvard Business Review.
  27. Elverdi, S. ve Atik, H. (2020). Girişimcilik ve ekonomik büyüme: Avrupa ve Kuzey avrupa ülkeleri üzerine bir uygulama. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 13(69), 1170-1179.
  28. Esmer, Y., Yüksel, M. ve Şaylan, O. (2019). Yerel yönetimlerde inovasyon uygulamalarına yönelik bir değerlendirme. Hukuk ve İktisat Araştırmaları Dergisi, 11(2), 175-189.
  29. Evcim, N. (2017). AR-GE ve inovasyon faaliyetleri ile büyüme ilişkisi, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Denizli.
  30. Fagerberg, J., Srholec, M. ve Verspagen, B. (2009). Innovation and economic development. The Working Papers on Innovation Studies, 20090723, 1-62.
  31. Fornell, C. ve Larcker, D. F. (1981). Evaluating structural equation models with unobservable variables and measurement error. Journal and Marketing Research, 18(1), 39-50.
  32. Galindo, M. A. ve Mendez, M. T. (2014). Entrepreneurship, economic growth, and innovation, are feedback effects at work ? Journal of Business Research, 67(5), 825-829.
  33. Gerguri, S., ve Ramadani, V. (2010). The impact of innovation into the economic growht. Munich Personal RePEc Archive, 22270, 1-21.
  34. Giunchiglia, F. (2013). Innovatione sociale la fuora frontiora. Department Information Engineering and Computer Science, DISI ‐ Via Sommarive 5 ‐ 38123 Povo. Trento: University of Trento.
  35. Grossman, G. M. ve Helpman, E. (1991). Inovation and growht in the global economy. Massachusetts: Massachusetts Institute of Technology.
  36. Gülmez, A. ve Akpolat, A. G. (2014). AR-GE inovasyon & ekonomik büyüme. AİBÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 14(2), 1-17.
  37. Hair, J. F., Black, W. C., Babin, B. J. ve Anderson, R. (1998). Multivariate data analysis. Essex: Pearson Education.
  38. Hancıoğlu, Y. (2016). Küresel inovasyon endeksini oluşturan inovasyon girdi ve çıktı göstergeleri arasındaki ilişkinin kanonik korelasyon ile incelenmesi:OECD örneği. AİBÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 16(4), 131-157.
  39. Hunady, J., ve Orviska, M. (2014). The impact of research and development expenditures on innovation pereformance and economic growht of the country-the empirical evidence. CBU International Conference on Innovation, Technology Transfer and Education , Prague, 119-125.
  40. INSEAD. (2007). The world's top ınnovators. France: The world business/INSEAD Global Innovation Index.
  41. INSEAD and WIPO. (2011). Global inovation index report (2011).
  42. Işık, N. (2017). Banka Kredisi, İnovasyon, Ekonomik Büyüme İlşkilerinin Analizi: G20 Örneği. Bankacalık ve Sermaye Piyasa Araştırmaları Dergisi, 1(2), 53-66.
  43. Işık, N. ve Kılınç, e. c. (2012). inovasyon-güdümlü kalkınma: Avrupa Birliği ülkeleri ve türkiye Üzerine Bir İnceleme. Girişimcilik ve İnovasyon Yönetimi Dergisi, 1(1), 31-68.
  44. Jankowska, B., Matysek, A., Jedrych, K. ve Mroczek, D. (2017). Efficiency of national innovation systems – Poland and Bulgaria in the context of the global innovation index. Comparative Economic Research, 20(3), 77-94.
  45. Karaata, E. S. (2012). İnovasyonun ölçümünde yeni arayışlar. İstanbul: TÜSİAD-Sabancı Üniversitesi Rekabet Forumu.
  46. Kılıç, F. (2018). Açık inovasyon kavramı ve etkileri üzerine bir uygulama, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Denizli.
  47. Lucas, R. E. (1988). On the mechanics of economic development. Journal of Monetary Economics, 22, 3-42.
  48. Maradana, R. P., Pradhan, R. P., Dash, S., Gaurav, K., Jayakumar, M. ve Chatterjee, D. (2017). Does ınnovation promote economic growth? evidence from European countries. Journal of Innovation and Entrepreneurship, 6(1), 1-23.
  49. Marquis, D. G. (1969). The anotomy of successfull innovation. Innovation, 1, 28-37.
  50. Meydan, C. H. ve Şeşen, H. (2015). Yapısal eşitlik modellemesi amos uygulamaları. Ankara: Detay Yayıncılık.
  51. Mytelka , L. ve Farinelli, F. (2000). Local clusters, ınnovation systems and sustained competitiveness. Maastricht: United Nations University, Institute for New Technologies.
  52. OECD ve Eurostat. (2005). Oslo klavuzu: Yenilik verilerinin toplanması ve yorumlanması için ilkeler, Ankara: TÜBİTAK.
  53. Özel, H. A. (2012). Ekonomik büyümenin teorik temelleri. Çankırı Karatekin Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 2(1), 63-72.
  54. Özkul, G. ve Örün, E. (2016). Girişimcilik ve inovasyonun ekonomik büyüme üzerindeki etkisi: Ampirik bir araştırma. Girişimcilik ve İnovasyon Yönetimi Dergisi, 5(2), 17-51.
  55. Özyakışır, D. (2011). Beşeri sermayenin ekonomik kakınma sürecindeki rolü: Teorik bir değerlendirme. Girişimcilik ve Kalkınma Dergisi, 6(11), 46-71.
  56. Pece, A. M., Simona, O. E. ve Salisteanuc, F. (2015). Innovation and economic growth: An empirical analysis for CEE countries. Procedia Economics and Finance, 26, 461-467.
  57. Pessoa, A. (2007). Innovation and economic growth: What is the actual importance of R&D ? FEP Working Papers, 254, 1-19.
  58. Porter, M. (1990). Competitive advantage of nations, Harvard Business Review, 73-91.
  59. Prasetyo, E. P. (2019). Role of entrepreneurial culture as the driver of economic growth. International Journal of Economics and Financial Issues, 9(3), 237-243.
  60. Roberta, C. ve Camilla, L. (2013). Territorial patterns of innovation and economic growth in European regions. Growth and Change, 44(2), 195-227.
  61. Romer, P. (1986). Increasing returns long-run growth. Journal of Political Economy, 94, 1002-1037.
  62. Rosenberg, N. (2004). Innovation and Economic Growht. Organization for economic cooperation and development, Unpublisched Working Paper, 1-6.
  63. Schumpeter, J. (1934). The theory of economic development: an ınquiry into profits, capital, credit, ınterest, and the business cycle. Harvard University Press: Cambridge.
  64. Schumpeter, J. A. (1943). Capitalism, socialism, and democracy. London and New York: George Allen & Unwin.
  65. Shukla, S. (2017). Innovation and economic growth: A Case of India. Humanities & Social Science Reviews, 5(2), 64-70.
  66. Siverekli Demircan, E. (2003). Vergilendirmenin ekonomik büyümeye ve kalkınmaya etkisi. Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 21, 97-116.
  67. Solow, R. M. (1956). A Contribution to the Theory of economic growth. The Quarterly Journal of Economic, 70(1), 65-94.
  68. Soylu, A., Ceylan, S. ve Özdipçiner, N. S. (2019). Turizmde deneyim inovasyonu: Doğu ekspresi örneği. SETSCI Conference Proceedings, 4(8), 231-235.
  69. Szirmai, A., Naudé, W. ve Goedhuys, M. (2011). Entrepreneurship, innovation, and economic development: An Overview. Oxford: Oxford University Press.
  70. Şahinoğlu, K. T. ve Yakut, S. G. (2019). Yapısal eşitlik modeli ile özgürlüklerin ekonomik performansa etkisi üzerine bir inceleme. Ekoist: Journal of Econometrics and Statistics, 30, 1-20.
  71. Şimşit, Z. T., Arıoğlu Akan, Ö. M., Saniye, Ü. ve Fırat, O. (2014). Küresel rekabet ve inovasyon çerçevesinde Türkiye'nin lojistik performansının değerlendirilmesi . 3. Ulusal Lojistik ve Tedarik Zinciri Kongeresi, Trabzon, 1-10.
  72. Taş, S. (2017). İnovasyon, eğitim ve küresel inovasyon endeksi. Bilge Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 1(1), 99-123.
  73. Tebaldi, E. ve Elmslie, B. (2008). Institutions, innovation and economic growth. Munich Personal RePEc Archive, 9683, 1-32.
  74. Thompson, M. (2018). Social capital, innovation and economic growt. Journal of Behavioral and Experimental Economics, 73, 46-52.
  75. Tunçbilek, M. M. ve Bayrakçı, S. (2017). Üniversitelerde algılanan liderlik, vizyon ve örgüt yapısının inovasyon yönetimine etkisi: Karabük Üniversitesi örneği. İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi İşletme İktisadı Enstitüsü Yönetim Dergisi, 28(83), 49-84.
  76. Uca, N. (2016). Ülkelerin yolsuzluk algısının, lojistik performansının, dış ticaret hacminim ve küresel rekabet ilişkisinin yapısal eşitlik modeli ile incelenmesi: Kavramsal model önerisi, Yayımlanmamış Doktora Tezi, Maltepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
  77. Uppenberg, K. (2009). Innovation and economic growth. EIB Papers, 14(1), 11-35.
  78. Uzgören, E. (1999). Bilgi toplumunda uluslararası rekabetedebilirlik avantajının yaratılmasına yönelik stratejik yaklaşım: Devingen yaratıcılık (innovation). Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 1, 165-176.
  79. Ünsal, E. M. (2016). İktisadi büyüme. Ankara: BB101 Yayınları.
  80. Verspagen, B. (2004). Structural change and technology. A Long View. Revue Economique, Presses de Sciences-Po, 55(6), 1099-1125.
  81. Wong, P. K., Ho, Y. P. ve Autio, E. (2005). Entrepreneurship, innovation and economic growth: Evidence from GEM data. Small Business Economics, 24, 335-350.
  82. www.data.imf.org
  83. Yorulmaz, Ö. (2017). The relationship between socio-economic development, corruption and health indicators: Application of partial least squares structural equation modeling. The Journal of Operations Research, Statistics, Econometrics and Management Information Systems, 5(2), 191-205.
  84. Yülek, M. A. (1997). İçsel büyüme teorileri gelişmekte olan ülkeler kamu politikaları üzerine. Hazine Dergisi, 6, 1-15.