Cilt 8 Sayı 3 (2020): Business & Management Studies: An International Journal
Makaleler

ENDÜSTRİ 4.0 ÇERÇEVESİNDE FİRMALARIN ORGANİZASYON YAPILARININ İNSAN KAYNAKLARI ROLLERİNE ETKİSİ

PDF
  • Ercan ERGÜN,
  • Erdal ŞEN,
  • Osman İRİ
Ercan ERGÜN
Doç. Dr., Gebze Teknik Üniversitesi
Erdal ŞEN
Doç. Dr., İstanbul Aydın Üniversitesi
Osman İRİ
Uzman, Gebze Teknik Üniversitesi

Yayınlanmış 25.09.2020

Anahtar Kelimeler

  • Industry 4.0 Human Resources Organizational Structure Organic Mechanic
  • Endüstri 4.0, İnsan Kaynakları, Organizasyon Yapısı, Organik, Mekanik

Nasıl Atıf Yapılır

ENDÜSTRİ 4.0 ÇERÇEVESİNDE FİRMALARIN ORGANİZASYON YAPILARININ İNSAN KAYNAKLARI ROLLERİNE ETKİSİ. (2020). Business & Management Studies: An International Journal, 8(3), 3393-3423. https://doi.org/10.15295/bmij.v8i3.1557

Nasıl Atıf Yapılır

ENDÜSTRİ 4.0 ÇERÇEVESİNDE FİRMALARIN ORGANİZASYON YAPILARININ İNSAN KAYNAKLARI ROLLERİNE ETKİSİ. (2020). Business & Management Studies: An International Journal, 8(3), 3393-3423. https://doi.org/10.15295/bmij.v8i3.1557

Öz

Almanya’nın 2011 yılında bir proje olarak Dördüncü Sanayi Devrimi biçiminde tanımladığı Endüstri 4.0 kavramı, bugünün dünyasında ürün üretimi ve hizmet sunumunda kullanılan tüm dijital teknolojileri kapsamaktadır. Başta üretim sistem, teknik ve süreçlerini tamamiyle değiştiren ve tüm dünyadaki ülkelerin farklı aşamalarla geçiş sağlamaya çalıştığı Endüstri 4.0, birçok teknolojik yenilikle birlikte birçok avantajı beraberinde getirmektedir. Tüm bu değişim, dönüşüm ve gelişmeler sadece teknoloji değil aynı zamanda kültürel değişimi de ortaya çıkarmaktadır. Ülkelerin gelişmişlik düzeyleri sıralamasında başat yeri ve önemi olan bu kavramın etkin, etkili ve verimli olarak uygulanması gerekliliği gün geçtikçe daha çok öne çıkmaktadır. Bu nedenle Endüstri 4.0’a ayak uydurmak, bu konuda devlet politikalarının geliştirilmesi, üniversitelerde, kamuda, özel sektörde ve sivil toplum kuruluşlarında farkındalığın artırılması ve yeni nesil üretim modellerinin özendirilmesi önem arz etmektedir. Bu çalışmanın amacı firmaların organizasyon yapısı ve insan kaynakları yapı ve uygulamalarını Endüstri 4.0 bağlamında incelenmektir. Bu değerlendirme kapsamında gerçekleştirilen literatür taramasında Endüstri 4.0 kavramı, organizasyon yapısı değişkeni ve insan kaynakları rolleri değişkeni bağlamında kavramsal altyapı açıklanmıştır. Bununla birlikte, bu değişkenler ile oluşturulan araştırma modeli firmalar üzerinde gerçekleştirilen uygulama ile ölçümlenmiştir. Araştırmanın örneklemini, otomotiv sektöründe, İstanbul ve Kocaeli bölgesinde faaliyet gösteren, Endüstri 4.0 kriterlerine uygun özelliklere sahip dört farklı menşeili firmada çalışan 147 personelden oluşturmaktadır. Çalışmaya katılan farklı firmaların menşei ve örgüt yapıları arasındaki ilişki de incelenmiştir. Çalışma sonucunda Endüstri 4.0 uygulayan firmalarda organik örgüt yapılarının yanı sıra merkezi yapıların da insan kaynakları rollerine pozitif etkilerinin olduğu görülmüştür. Bununla birlikte merkezi yapıya sahip örgütlerde, insan kaynakları rollerinden, stratejik ortak rolü, idari uzman rolüne pozitif ve çalışan şampiyonu rolüne negatif anlamlı etkisi olduğu ve mekanik/bürokratik yapıya sahip örgütlerde, insan kaynakları rollerinden çalışan şampiyonu rolünün negatif anlamlı etkisi tespit edilmiştir.

PDF

Referanslar

  1. Acemoğlu, D. (1997). Why Do new thecnologies complement skills? Directed technical change and wage ınequality. The Quarterly Journal of Economics, 113(4), 1055–1089.
  2. Akkaya, B. (2019). Leadership 5.0 in Industry 4.0: Leadership in Perspective of Organizational Agility. In Essila, J. C. (Eds.), Managing Operations Throughout Global Supply Chains (pp. 136-158), IGI Global.
  3. Akkaya, B. & Tabak, A. (2020). The Link between Organizational Agility and Leadership: A Research in Science Parks. Academy of Strategic Management Journal, 19(1), 1-17.
  4. Aksoy, S. (2017). Değişen teknolojiler ve endüstri 4.0: endüstri 4.0’ı anlamaya dair bir giriş. Sosyal Araştırma Vakfı Katkı, 4, 34-44.
  5. Alpkan, L., Ergün, E., Bulut, Ç., & YILMAZ, C. (2005). Şirket girişimciliğinin şirket performansına etkileri. Doğuş Üniversitesi Dergisi, 6(2), 175-189.
  6. Aydın, A. F. (2004). Bir Örgüt Geliştirme Unsuru Olarak Örgütsel Öğrenme. (Yüksek Lisans Tezi), Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Afyon.
  7. Aytar, O. (2019). Endüstri 4.0 ve bu paradigmanın örgüt yönetimi üzerindeki olası etkileri. İş, Güç Endüstri İişkileri ve İnsan Kaynakları Dergisi, 21(2), 75-90.
  8. Bartodziej, C. J. (2015). The concept Industry 4.0. BestMasters.
  9. Bortoloni, M., Bottarelli, M. & Su, Y. (2017). A study on the effect of ground surface boundary conditions ın modelling shallow ground heat exchangers. Applied Thermal Engineering, 111, 1371-1377.
  10. Büyüköztürk, Ş. (2018). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. Pegem Atıf İndeksi, 001-214
  11. Burns, T. & Stalker, G.M. (1961). The management of innovation, London: Tavistock.
  12. Coleman, J. S. 1990. Foundations of social theory. Cambridge, MA: Harvard University Press.
  13. Damanpour, F. (1991) Organizational Innovation: A Meta-Analysis of Effects of Determinants and Moderators. Academy of Management Journal, 34, 555-590.
  14. Drucker, P. F. (1999). Knowledge-worker productivity: The biggest challenge. California Review Management, 41 (2), 79–94.
  15. Duygun, A. & Şen, E. (2020). Evaluation of Consumer Purchasing Behaviors in the COVID-19 Pandemic Period in the Context of Maslow's Hierarchy of Needs, PazarlamaTeorisi ve Uygulamaları Dergisi, 6 (1), 45-68.
  16. Ergün, E., Taşçı B. S. & Latifoğlu, N. (2019). İnsan Sermayesi: Öğrenen Organizasyonlar, Kurumsal Akademiler, Şirket Üniversiteleri. Ekin Yayınevi, Bursa.
  17. Gabaçlı, N. & Uzunöz, M. (2017). IV. Sanayi Devrimi: Endüstri 4.0 ve otomotiv sektörü. Uluslararası Politik, Ekonomik ve Sosyal Araştırmalar Kongresi, Bildiriler Kitabı Ekonomik Araştırmalar, 2, 149-174.
  18. Kagermann, H., Helbig, J., Hellinger, A. & Wahlster, W. (2013). Recommendations for implementing the strategic initiative Industrie 4.0: Securing the future of German manufacturing industry; final report of the Industrie 4.0 Working Group, Forschungsunion.
  19. Ketchen, D. J., Combs, J. G., Russell, C. J., Shook, C., Dean, M. A., Runge, J., Lohrke, F. T., Naumann, S. E., Haptonstahl, D. E., Baker, R., Beckstein, B. A., Handler, C., Honig, H. & Lamoureux, S. (1997). Organizational configurations and performance: a meta-analysis. Academy of Management Journal, 40(1), 223-240.
  20. Koçyiğit, Y. & Akkaya, B. (2020). The Role of Organizational Flexibility in Organizational Agility: A Research on SMEs. Business Management and Strategy, 11(1), 110-123.
  21. Lam, A. (2004). Organizational Innovation. Brunel University Brunel Research in Enterprise, Innovation, Sustainability, and Ethics. Working Paper No. 1 Online at https://mpra.ub.uni-muenchen.de/11539/ MPRA Paper No. 11539.
  22. Lawrence, Paul & Lorsch, Jay. (1967). Differentiation and Integration in Complex Organizations. Administrative Science Quarterly. 12. 1-47. 10.2307/2391211.
  23. Lemmergaard, J. (2009). From administrative expert to strategic partner. Employee Relations, 31(2), 182 – 196.
  24. Li Da Xu, Eric L. Xu & Ling Li (2018) Industry 4.0: State of the Art and Future Trends, International Journal of Production Research, 56(8), pp. 2941-2962.
  25. Lemmergaard, Jeanette. (2009). From administrative expert to strategic partner. Employee Relations. 31. 182-196. 10.1108/01425450910925328.
  26. Mert, G. (2020). “Kurumların Stratejik Yönetim Süreçlerinde Dijitalleşmenin Rolü”, Journal of Social, Humanities and Administrative Sciences, 6(22): 41-58.
  27. Meyer, J. W. & Rowan, B. (1977). Kurumsallaşmış örgütler: mit olarak resmi yapı ve töreni. Amerikan Socio Dergisilogy, 83 (2), 340-363.
  28. Mintzberg, H. (1979). The structuring of organization. USA: Prentice-Hall,
  29. Nik Mat, N. H., Zabidi, Z. N. & Salleh M. (2015). Linking the line managers' HRM role to HRM effectiveness: Some evidence from Malaysia. Advanced Science Letters, 21.
  30. Nunnally, J. C. (1978). Psychometric Theory (2nd ed.). New York: McGraw-Hill.
  31. Ouchi, W. G., & Maguire, M. A. (1975). Organizational control: Two functions. Administrative Science Quarterly, 20(4), 559–569
  32. Öğüt, A., Akgemci, T. & Demirsel, M. (2004). Stratejik insan kaynakları yönetimi bağlamında örgütlerde işgören motivasyonu süreci. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi.
  33. Özalp, İ. (1998). Yönetim ve Organizasyon. Birlik Ofset, Eskişehir.
  34. Pierce, J. & Delbecq, A. (1977). Organization Structure, Individual Attitudes and Innovation. The Academy of Management Review. 2. 27. 10.2307/257602.
  35. Raub, S., Alvarez, L. & Khanna, R. (2006). The different roles of corporate and unit level human resources managers in the hospitality ındustry. International Journal of Contemporary Hospitality Management, 18(2), 135-144.
  36. Saraiva, H. (2011). The balanced scorecard: the evolution of the concept and its effects on change in organizational management. Estonian Business School Review, 28.
  37. Sayılgan, E. & İşler, Y. (2017). Medikal Endüstri 4.0 ile tıbbi cihaz sektörü. Medical Technologies National Congress (TIPTEKNO).
  38. Sumer, B. (2018). Impact of Endustry 4.0 on occupations and employment in Turkey. European Scientific Journal, 14, 1–17.
  39. Sung, T. K. (2018). Industry 4.0: "A Korea perspective: Technological forecasting and social change. Department of MIS. Kyonggi University, Republic of Korea. 132, 40–45.
  40. Şen, E. (2020), Global Virus of the Digital Village COVID-19 and Senism, Eurasian Journal of Social and Economic Research, 7(3), 176-204.
  41. Şen, E., (2017). Kurumsallaşma ve Kurumsal Yönetişim. Beta Yayınları, İstanbul.
  42. Şimşek, H. & Yıldırım, A. (2005). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Seçkin Yayıncılık.
  43. Tüysüz, M. (2019). İnsan kaynakları departmanı rollerinin yöneticilerin insan kaynakları yönetimine ilişkin algısına etkisi ve bu süreçte örgüt yapısının düzenleyici rolü. (Doktora Tezi), İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
  44. Ulrich, D. (1997). Human Resource Champions. Boston, MA: Harvard University Press.
  45. Ünal, Ö. F. & Mete, M. (2012). The ımpact of ınformation technology on human resource practices and competencies. Süleyman Demirel University FEAS Social Work Department, Dicle University FEAS Department of Management. 3 rd International Symposium on Sustainable Development, (May 31-June 01 2012), Sarajevo.
  46. Wagner, T., Herrmann, C., & Thiede, S. (2017). Industry 4.0 impacts on lean production systems. Procedia CIRP, 63, 125 – 131.
  47. Wilkesmann, M. & Wilkesmann, U. (2018). Industry 4.0 – organizing routines or innovations? Journal of Information and Knowledge Management Systems, 88(2), 238-254.
  48. Yazıcı, E. & Düzkaya, H. (2016). Endüstri devriminde dördüncü dalga ve eğitim: türkiye dördüncü dalga endüstri devrimine hazır mı?. Eğitim ve İnsani Bilimler Dergisi: Teori ve Uygulama (Journal of Education and Humanities: Theory and Practice), 7(13), 49-88.

Benzer Makaleler

Bu makale için ayrıca gelişmiş bir benzerlik araması başlat yapabilirsiniz.