Cilt 8 Sayı 2 (2020): Business & Management Studies: An International Journal
Makaleler

SAĞLIK KURUMLARINDA ÖRGÜT KÜLTÜRÜ İLE ÖRGÜTSEL SESSİZLİK ARASINDAKİ İLİŞKİNİN İNCELENMESİ

PDF
  • Sermed DOĞAN,
  • Mehmet YILMAZ
Sermed DOĞAN
Öğr. Gör., Kayseri Üniversitesi
Mehmet YILMAZ
Dr. Öğr. Üyesi, Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi

Yayınlanmış 25.06.2020

Anahtar Kelimeler

  • Health Institutions, Organization Culture, Organizational Silence
  • Sağlık Kurumları, Örgüt Kültürü, Örgütsel Sessizlik

Nasıl Atıf Yapılır

SAĞLIK KURUMLARINDA ÖRGÜT KÜLTÜRÜ İLE ÖRGÜTSEL SESSİZLİK ARASINDAKİ İLİŞKİNİN İNCELENMESİ. (2020). Business & Management Studies: An International Journal, 8(2), 1523-1545. https://doi.org/10.15295/bmij.v8i2.1440

Nasıl Atıf Yapılır

SAĞLIK KURUMLARINDA ÖRGÜT KÜLTÜRÜ İLE ÖRGÜTSEL SESSİZLİK ARASINDAKİ İLİŞKİNİN İNCELENMESİ. (2020). Business & Management Studies: An International Journal, 8(2), 1523-1545. https://doi.org/10.15295/bmij.v8i2.1440

Öz

Örgüt kültürü ya da kurum kültürü olarak ifade edilen kavram, en alt kademedeki çalışandan en üst basamaktaki yöneticilere kadar kurumun tüm fertlerini içine alan ve ilgilendiren bir yönetim sürecidir. Kavram kapsayıcı ve etkili yöntemi öngörmesi ve multidisipliner bir organizasyon anlayışına sahip olmasından dolayı hem üretim hem de hizmet sektöründe uygulamasına önem verilmektedir. Özellikle uzmanlaşma seviyesi yüksek, yoğun emek ve insan odaklı hizmet anlayışı sebebiyle sağlık kurumlarında tüm çalışanları kurumun misyon, vizyon, amaç ve hedefleri doğrultusunda yönlendirmek örgüt kültürünü daha da önemli kılmaktadır. Örgüt kültürünün yeterli oranda anlaşılmadığı, yerleştirilmediği ve yaşanan değişiklikler karşısında esnek bir yapı haline dönüştürülemediği durumlarda karşımıza örgütsel sessizlik problemi çıkması muhtemeldir. Örgütsel sessizlik, sağlık hizmeti sunulan kuruluşlarda farklı disiplinler arasındaki iletişim ağının önemi göz önüne alındığında çalışanlar arasındaki hem çatışmanın hem de karşı tepkinin geri dönüşü olmayan hatalara neden olabilmesi bakımından üzerinde durulması gereken bir konudur. Sağlık kurumlarında örgüt kültürünün işler bir yapıda olması ve çalışanların katılımının desteklenmesi ile örgütsel sessizliğin ortadan kaldırılacağı düşünülmektedir. Bu sebepten dolayı çalışmanın amacı sağlık kurumlarında örgüt kültürü ile örgütsel sessizlik arasındaki ilişkinin incelenmesidir. Araştırma sonucunda, örgüt kültürü ile örgütsel sessizlik arasında karşılıklı ilişkinin olduğu ve örgüt kültürüne ait bazı alt boyutların örgütsel sessizlik alt boyutları üzerinde anlamlı etkisinin olduğu belirlenmiştir. Dolayısıyla örgüt kültürünün geliştirilmesi ve çalışanlar tarafından benimsenmesi durumunda örgütsel sessizliğin düzeyinin azalacağı sonucuna varılmıştır.

PDF

Referanslar

  1. Acaray, Ali (2014), Örgüt Kültürü, Örgütsel Sessizlik ve İşten Ayrılma Niyeti Arasındaki İlişkilerin İncelenmesi, Doktora Tezi, Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kocaeli.
  2. Alioğlulları, Zişan D. (2012), Örgütsel Sessizlik Ve Örgütsel Vatandaşlık Davranışı Arasındaki İlişki: Bir Uygulama, Yüksek Lisans Tezi, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzurum.
  3. Alparslan, Ali, M. (2010), Örgütsel Sessizlik İklimi Ve İş gören Sessizlik Davranışları Arasındaki Etkileşim: Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Öğretim Elemanları Üzerinde Bir Araştırma, Yüksek Lisans Tezi, Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Isparta.
  4. Bagheri, Ghodratollah - Zarei, Reihaneh - Aeen, Mojtaba, N. (2012), “Organizational Silence (Basic Concepts and Its Development Factors)”, Ideal Type of Management, 1(1), ss. 47-58.
  5. Barney, Jay, B. (1986), “Organizational Culture: Can It Be a Source of Sustained Competitive Advantage?”, The Academy of Management Review, 11(3), ss. 656-665.
  6. Bass, Bernard, M. ve Avolio, Bruce, J. (1993), “Transformatıonal Leadershıp and Organızatıonal Culture”, Public Administration Quarterly, 17(1), ss. 112-121.
  7. Bayın, Gamze - Yeşilaydın, Gözde - Esatoğlu, Afsun, E. (2015), “Hemşirelerde Örgütsel Sessizlik Nedenlerinin Belirlenmesi”, Journal of Business Research, 7(1), ss. 248-266.
  8. Bayram, Ali (2011), Örgüt Kültürünün Kurumsal İtibara Etkisi ve Kayseri’deki Özel Hastanelerde Bir Uygulama, Yüksek Lisans Tezi, Niğde Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Niğde.
  9. Beheshtifar, Malikeh – Borhani, Hossein – Moghadam, Mahmood, N. (2012), “Destructive Role of Employee Silence in Organizational Success”, International Journal of Academic Research in Business and Social Sciences, 2(11), ss. 275-282.
  10. Bowen, Frances ve Blackmon, Kate (2003), “Spirals of Silence: The Dynamic Effects of Diversity on Organizational Voice”, Journal of Management Studies, 40(6), ss. 1393-1417.
  11. Çavuşoğlu, Selin ve Köse, Sevinç (2016), “Örgüt Kültürünün Örgütsel Sessizlik Davranışına Etkisi”, Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 18(1), 115-146.
  12. Çınar, Orhan - Karcıoğlu, Fatih - Alioğlulları, Zişan, D. (2013), “The relationship between organizational silence and organizational citizenship behavior: a survey study in the province of Erzurum, Turkey”, Procedia - Social and Behavioral Sciences, 99(6), 314-321.
  13. Çınar, Orhan - Karcıoğlu, Fatih – Alioğulları, Zişan, D. (2013), “The Relationship Between Organizational Silence and Organizational Citizenship Behavior: A Survey Study in the Province of Erzurum, Turkey”, Procedia - Social and Behavioral Sciences, 99(2013), ss. 314-321.
  14. Denison, Daniel, R. ve Mishra, Aneil, K. (1995), “Toward a Theory of Organizational Culture and Effectiveness”, Organization Science, 6(2), ss. 204-223.
  15. Deshpande, Rohit ve Jr Webster, Frederick E. (1989), “Organizational Culture and Marketing: Defining the Research Agenda”, Journal of Marketing, 53(1), ss. 3-15.
  16. Durak, İbrahim, (2012), Korku Kültürü ve Örgütsel Sessizlik, Ekin Basım Yayın, Bursa.
  17. Durak, İbrahim, (2014), “Örgütsel Sessizliğin Demografik Ve Kurumsal Faktörlerle İlişkisi: Öğretim Elemanları Üzerine Bir Araştırma”, Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 28(2), ss: 89-108
  18. Elçi, Meral - Karabay, Melisa, E. - Alpkan, Lütfihak - Şener, İrge (2014), “The Mediating Role of Mobbing on the Relationship between Organizational Silence and Turnover Intention”, Procedia - Social and Behavioral Sciences, 150(2014), 1298-1309.
  19. Erigüç, Gülsün - Özer, Özlem - Saygılı, Meltem. (2014a), “Sağlık Kurumlarında Örgütsel Sessizlik: Çalışan Performansı ve İşten Ayrılma Niyeti”, [Bildiri]. N. Sarp ve A.Ç. Yiğit (Ed.). 8. Sağlık ve Hastane İdaresi Kongresi Bildiri Kitabı, ss.347-355. Girne: Lefke Avrupa Üniversitesi.
  20. Erigüç, Gülsün - Özer, Özlem - Sonğur, Cuma - Turaç, İlkay, S. (2014b), “Bir Devlet Hastanesinde Hemşirelerde Örgütsel Sessizlik Üzerine Bir Araştırma”, Çankırı Karatekin Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 4(2), ss. 61-84.
  21. Fard, Parastoo, G. and Fariba, Karimi (2015), “The Relationship between Organizational Trust and Organizational Silence with Job Satisfaction and Organizational Commitment of the Employees of University”, International Education Studies, 8(11), 219-227.
  22. Henriksen, Kerm ve Dayton, Elizabeth (2006), “Organizational Silence and Hidden Threats to Patient Safety”, Health Services Research, 41(4), ss. 1539-1554.
  23. Jacobs, Rowena – Mannion, Russell – Davies, Huw, T.O. – Harrison, Stephen – Konteh, Fred – Walshe, Kieran (2013), “The Relationship Between Organizational Culture and Performance in Acute Hospitals”, Social Science and Medicine, 76(2013), ss. 115-125.
  24. Jo Hatch, Mary (1993), “The Dynamics of Organizational Culture”, The Academy of Management Review, 18(4), ss. 657-693.
  25. Jo Hatch, Mary ve Schultz, Majken (1997), “Relations Between Oganizational Culture Identity and Image”, European Journal of Marketing, 31(5/6), ss. 356-365.
  26. Kathleen L. - Gowen III, Charles, R. (2007), “Organizational Culture, Critical Success Factors, and the Reduction of Hospital Errors”, International Journal of Production Economics, 106(2), ss. 368-392.
  27. Kılınç, Erhan (2012), Hekim ve Hemşirelerde Örgütsel Vatandaşlık Davranışı, Örgütsel Sessizlik, Çalışan Performansı ve Aralarındaki İlişkinin İncelenmesi, Yüksek Lisans Tezi, Cumhuriyet Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Sivas.
  28. Liu, Dan - Wu, Jun - Ma, Jiu-cheng (2009), “Organizational Silence: A Survey on Employees Working in a Telecommunication Company”, International Conference on Computers & Industrial Engineering, ss. 1647-1651.
  29. Milliken, Frances, J. – Morrison, Elizabeth – Hewlin, Patricia, F. (2003), “An Exploratory Study of Employee Silence: Issues that Employees Don’t Communicate Upward and Why”, Journal of Management Studies, 40(6), ss. 1453-1476.
  30. Morrison, Elizabeth, W. ve Milliken, Frances, J. (2000), “Organizational Silence: A Barrier to Change and Development in a Pluralistic World”, The Academy of Management Review, 25(4), ss. 706-725.
  31. O’Reilly III, Charles, A., Chatman, Jennifer ve Caldwell, David, F. (1991), “People and Organizational Culture: A Profile Comparison Approach to Assessing Person-Organization Fit”, The Academy of Management Journal, 34(3), ss. 487-516.
  32. Ouchi, William, G. ve Wilkins, Alan, L. (1985), “Organizational Culture”, Annual Review of Sociology, 11(1985), ss. 457-483.
  33. Öztürk, Elif, U. (2019), Sağlık Yönetimi Alanında Çalışan Yöneticilerin Ve İdari Personelin Örgütsel Sessizlik Düzeylerinin Problem Çözme Becerileri Üzerine Etkisi: Bir Kamu Hastanesi Örneği, Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
  34. Panahi, Belal - Veiseh, Seid, M. - Divkhar, Said - Kamari, Farideh (2012), “An Empirical Analysis on Influencing Factors on Organizational Silence and its Relationship with Employee’s Organizational Commitment”, Management Sciences Letters, 2(3), ss. 735-744.
  35. Parcham, Ebrahim and Ghasemizad, Alireza (2017), “The impact of organizational culture on employees’ organizational silence In Shiraz University of Medical Sciences”, Journal of Health Management and Informatics, 4(1), ss. 25-30.
  36. Park, Chong, W. ve Keil, Mark (2009), “Organizational Silence and Whistle-Blowing on IT Projects: An Integrated Model”, A Journal of the Decision Sciences Institute, 40(4), ss. 901-918.
  37. Park, Jae, S. ve Kim, Tae, H. (2009), “Do Types of Organizational Culture Matter in Nurse Job Satisfaction and Turnover Intention? “, Leadership in Health Services, 22(1), ss. 20-38.
  38. Pınder, Craig, C. ve Harlos, Karen, P. (2001), “Employee Silence: Quiescence and Acquiescence As Responses to Perceived Injustice”, Research in Personel and Human Research Management, 20(2001), ss. 331-369.
  39. Rad, Ali, M. M. (2006), “The Impact of Organizational Culture on the Successful Implementation of Total Quality Management”, The TQM Magazine, 18(6), ss. 606-625.
  40. Ravasi, Davide ve Schultz, Majken (2006), “Responding to Organizational Identity Threats: Exploring the Role of OrganizationalCulture”, The Academy of Management Journal, 49(3), ss. 433-458.
  41. Schein, Edgar, H. (1983), “The Role of the Founder in the Creation of Organizational Culture”, Organizational Dynamics, 12(1), ss. 13-28.
  42. Sheridan, John, E. (1992), “Organizational Culture and Employee Retention”, The Academy of Management Journal, 35(5), ss.1036-1056.
  43. Shojaie, Samereh - Matin, Hasan, Z. - Barani, Ghasem (2011), “Analyzing the Infrastructures of Organizational Silence and Ways to Get Rid of it”, Procedia - Social and Behavioral Sciences, 30(2011), ss. 1731-1735.
  44. Szczepańska, K. (2014), “The Importance of Organızatıonal Culture for Innovatıon in the Company”, Forum Scientiae Oeconomia”, 2(3), ss. 7-39.
  45. Tierney, William, G. (1988), “Organizational Culture in Higher Education: Defining the Essentials”, The Journal of Higher Education, 59(1), ss. 2-21.
  46. Ural, Ayhan ve Kılıç, İbrahim (2013), Bilimsel Araştırma Süreci ve SPSS İle Veri Analizi. Detay Yayıncılık, 4. Baskı, Ankara.
  47. Van Dyne, Linn ve LePine, Jeffrey, A. (1998), “Helping and Voice Extra-Role Behaviors: Evidence of Construct and Predictive Validity”, The Academy of Management Journal, 41(1), ss. 108-119.
  48. Van Fleet, David D. ve Griffin, Ricky, W. (2006), “Dysfunctional Organization Culture”, Journal of Managerial Psychology, 21(8), ss. 698-708.
  49. Yalçın, Begüm ve Baykal, Ülkü (2012), “Özel Hastanelerde Görevli Hemşirelerin Sessiz Kaldığı Konular ve Sessiz Kalma Nedenleriyle İlişkili Faktörler”, Hemşirelikte Eğitim ve Araştırma Dergisi, 9(2), ss. 42-50.
  50. Yalçınsoy, Ayhan (2019), “Örgüt Kültürü ve Örgüt İkliminin Örgütsel Sessizlik Üzerindeki Etkisinin Analizi” Anemon Muş Alparslan Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 7(2), 67-77.
  51. Zheng, Wei - Yang, Baiyin - McLean, Gary, N. (2010), “Linking Organizational Culture, Structure, Strategy, and Organizational Effectiveness: Mediating Role of Knowledge Management”, Journal of Business Research, 63(7), ss. 763-771.

Benzer Makaleler

Bu makale için ayrıca gelişmiş bir benzerlik araması başlat yapabilirsiniz.