Yayınlanmış 19.03.2019
Anahtar Kelimeler
- Health Management,
- Self-Efficacy,
- Behavior
- Sağlık Yönetimi,
- Öz-Yeterlik,
- Davranış
Nasıl Atıf Yapılır
Nasıl Atıf Yapılır
Öz
Amaç: Bu araştırma sağlık yönetimi bölümü öğrencilerinin akademik öz-yeterlik düzeylerini belirlemek amacıyla yapılmıştır.
Yöntem: Araştırmada “Akademik Öz-yeterlik Ölçeği” ve “Kişisel Bilgi Formu” kullanılmıştır. Araştırmanın örneklemini Selçuk Üniversitesi Sağlık Bilimleri Fakültesi Sağlık Yönetimi öğrencileri (n=600) oluşturmaktadır. Evrendeki tüm öğrencilere anket elektronik ortamda gönderilmiş ve 237 anket geri dönüşü olmuştur. Araştırmada veriler SPSS 22.0 programı ile analiz edildi. Normallik testi sonucunda analizlerde parametrik olmayan test tekniklerinden faydalanıldı. Buna göre ikili karşılaştırmalarda Mann-Whitney U, ikiden fazla grup karşılaştırmalarında Kruskal-Wallis H testi kullanıldı. Ayrıca hem genel hem de boyutlar arasında korelasyon ile basit doğrusal ve çoklu regresyon analizleri yapıldı. Ölçeğin Cronbach’salpha değeri 0,953 olarak çok güvenilir bulunmuştur.
Bulgular: Bu araştırmada öğrencilerin akademik öz yeterlilik düzeyleri ile öğretim türü, cinsiyet, yaş, sınıf, ekonomik durum gibi değişkenler açısından analiz edilmiştir. Katılımcıların yaklaşık %70’ini bayan öğrenciler oluşturmaktadır. İkinci sınıf öğrencilerin katılım düzeyi diğer sınıflara göre daha yüksektir. İlköğretim mezunu annelerin oranı ilköğretim mezunu babaların oranından daha yüksektir. Lisans mezunu babaların oranı annelerin oranından çok daha yüksektir. Katılımcıların ¼’ünün hane halkı geliri 3600 TL’nin üzerindedir. Akademik öz-yeterlik ve alt boyutları, sınıf düzeyine göre farklılık gösterirken cinsiyete ve ebeveyn eğitim durumuna göre farklılık göstermemektedir. Akademik öz-yeterlik ve alt boyutları öğrencilerin sınıf düzeylerine göre anlamlı bir farklılık gösterirken ebeveyn (baba) eğitim durumuna göre farklılık göstermemektedir. Akademik öz-yeterlik ve alt boyutları, öğrencilerin sınıfları ve aylık ortalama gelir durumuna göre farklılık göstermektedir.
Sonuç: Araştırmadan elde edilen bulgular neticesinde akademik çaba ve akademik planlamanın, akademik sorunlarla başa çıkmayı etkilediği sonucuna ulaşılmıştır.
Referanslar
Aktaş, H. (2017). Akademik Güdülenme İle Akademik Özyeterlik Arasındaki İlişki:
İlahiyat Fakültesi Öğrencileri Üzerine Ampirik Bir Araştırma. İnsan Ve Toplum Bilimleri
Araştırmaları Dergisi Cilt / Vol: 6, Sayı/Issue: 3, 2017 Sayfa: 1376-1398.
Azar, A. (2010). Ortaöğretim Fen Bilimleri ve Matematik Öğretmeni Adaylarının Özyeterlik İnançları. ZKÜ Sosyal bilimler Dergisi, 6(12), 235-252.
Bandura, A. (1977). Self-Efficacy: Toward a unifyingtheory of behavioralchange. PsychologyReview, 84, 191- 215.
Bandura, A. (1990). Perceived self-efficacy in theexercise of controlover AIDS infection. Evaluation and Program Planning, 13, 9-17.
Bandura, A. (1995). Self-Efficacy in ChangingSocieties. Cambridge: Cambridge UniversityPress. Retrievedfromhttp://search.ebscohost.com/login.aspx?direct=true&db=nlebk&AN=711687&lang=tr&site=es-live&scope=site&authtype=uid
Breso, E., Schaufeli, W., Salanova, M. (2011). Can a Self-Efficacy-BasedİnterventionDecreaseBurnout, İncreaseEngagement, AndEnhancePerformance? A Quasi-ExperimentalStudy. HigherEducation, 61, 339-355.
Chun, A.H.C., ve Choi, J.N. (2005). Rethinkingprocrastination: Positiveeffects of “active”
procrastinationbehavior on attitudesandperformance. TheJournal of SocialPsychology, 145,
245-264.
Cordero, E., Porter, S., Israel, T., Brown, M. (2010). Math andsciencepursuits: A self-efficacyinterventioncomparisonstudy. Journal of CareerAssessment, 18, 362-375.
Eggen, P. ve Kauchak, D. (1999). EducationalPsychology. (4th ed.). New Jersey: Printice-Hall, Inc.
Ferrari, J. R. (1989). Reliability of academicanddispositionalmeasures of procrastination.
PsychologicalReports, 64, 1057-1058
Gül, İ., Adıgüzel, O. (2015). Sağlık Kurumları Yöneticiliği Lisans Bölümü Öğrencilerinin Öz Yeterlilik Düzeylerinin İncelenmesi. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 8(36);864-875.
Güzel, H. (2017). Lise Öğrencilerinin Akademik Öz-yeterlik İnanç Düzeylerinin İnternet Kullanımı Ve Bazı Değişkenler Açısından İncelenmesi. Inesjournal, Yıl: 4, Sayı: 11, Haziran 2017, s. 225-245.
http://www.tuik.gov.tr, Erişim tarihi: 05/01/2019
Kandemir, M. (2010). Akademik Erteleme Davranışını Açıklayacı Bir Model. Doktora Tezi. Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Gazi Üniversitesi, Ankara.
Karagöz, Y. (2016). SPSS 23 ve AMOS 23 Uygulamalı İstatistiksel Analizler, Nobel Yayınevi, Ankara
Koç, C., Arslan, A. (2017). Ortaokul Öğrencilerinin Akademik Öz Yeterlik Algıları ve Okuma Stratejileri Bilişüstü Farkındalıkları. YYÜ Eğitim Fakültesi Dergisi (YYU Journal Of EducationFaculty), 14(1):745-778
Lorig, K. R., Sobel, D. S., Ritter, P. L., Laurent, D., Hobbs, M. (2001). Effect of a self-management program on patientswithchronicdisease. EffectiveClinicalPractice, 4, 256-262.
Margolis, H., Mccabe, P. P. (2004). Self efficacy: A keytoimprovingthemotivation
of strugglinglearners. TheClearing House, 77, 241-249.
Marks, R., Allegrante, J. P. (2005). A ReviewandSynthesis of ResearchEvidencefor Self-Efficacy-EnhancingInterventionsforReducingChronicDisability: ImplicationsforHealthEducationPractice (Part II). HealthPromotionPractice, 6(2): 148–156. https://doi.org/10.1177/1524839904266792
Öncü, H. (2012). Akademik Özyeterlik Ölçeğinin Türkçe’yeUyarlanması.Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi (KEFAD), Nisan, 13(1):183-206
Özgül, F., Diker, G. (?). Lisansüstü Eğitim Adaylarının Akademik Özyeterlik Ve Güdülenmelerinin Demografik Özelliklerine Göre İncelenmesi (Cumhuriyet Üniversitesi Örneği). Journal of Human Sciences, 14(2); 2129-2139
Pajares, F., Miller, M. D. (1994). The role of self-efficacyand self-conceptbeliefs in mathematicalproblemsolving: A pathanalysis. Journal of EducationalPsychology, 86, 193-203.
Pajares, F., Schunk, D. (2001). Self-beliefsandschoolsuccess: Self-Efficacy, Self-ConceptAnd School Achievement. R. Riding ve S. Rayner (Eds.). Perception içinde (s. 239-266). London: JAI press.
Pajares, F. (2008). Motivational role of self-efficacybeliefs in self-regulatedlearning. In D. H. Schunk& B. J. Zimmerman (Eds.), Motivationand self-regulatedlearning: Theory, research, andapplications (pp. 111-139). Mahwah, NJ, US: Lawrence ErlbaumAssociatesPublishers.
Shortridge-Baggett, L. M., &Lenz, E. R. (2002). Self-EfficacyInNursing :ResearchandMeasurementPerspectives. New York: Springer Publishing Company. Retrievedfrom http://search.ebscohost.com/login.aspx?direct=true&db=nlebk&AN=246184&lang=tr&site=eds-live&scope=site&authtype=uid.
Yalnız, A. (2014). Akademik Öz-Yeterlik: Olumlu ve Olumsuz Duygulanımın
Yordayıcı Rolü. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 3(2), 95-101.
Yıldırım-Kaptanoğlu A, İşçi E. Sağlık Alanında Hipotezden Teze: Veri Toplama ve Çözümleme Serüveni. Beşir Kitabevi. İstanbul. Şubat 2013.